در این میان حقوق دانان، اساتید دانشگاه و وکلای طرفدار معترضین و آشوب سعی دارند تمامی احکام صادره علیه معترضین را زیر سوال ببرند یا نامشروع بدانند و در نیل به این غرض عموما از ادبیات حقوقی و حتی فقهی هم استفاده می کنند.
بر ناظر منصف و مطلع آشکار است که استفاده از ادبیات فقهی و حقوقی صرفا ظاهر و صورت ماجراست، اصل ماجرا اینست که تعدادی از اساتید دانشگاه و حقوق دانان طرف و جناح خودشان را در این غائله انتخاب کردند و همه تلاش شان اینست که همه مرافعات را به سود آنچه در دل دارند تمام کنند.
بعضی از این افراد چنان افراطی وارد مسئله می شوند که حتی خشونت را تئوریزه می کنند، یکی از وکلا و اساتید دانشگاه که هیئت علمی دانشگاه تهران نیز هست در یک اظهار نظر افراطی در خصوص محاربه اینجور عنوان کرده بود که آشوبگرانی که سلاح به دست می گیرند نمی توانند محارب باشند زیرا ایشان قصدشان اخافه ناس نیست بلکه تشجیع مردم است علیه حکومت!
و در کمال شگفتی یکی از روحانیون و فقهای حوزه علمیه نیز چنین تعابیری را به کار برده بود که عاری از صحت فقهی و حقوقی ست و علنا توجیه خشونت است.
این دست اظهارنظرهای افراطی مطلقا ارزش حقوقی و فقهی ندارند، کارکرد این اظهارنظرها برای اینست که در رسانه صرفا منتشر شود که وکلا یا حقوق دانان یا فقها آراء صادره را دچار خطا و نامشروع می دانند. و خبر آن بدون تحلیل یا صحت سنجی بین مردم دست به دست شود.
قصد این حربه اینست که در بحثها و جدل ها عوام معترض در مقابل مردم انقلابی دست عوام با نقل قول اشکالاتی منتسب به حقوق دانان و فقها پر باشد.
وقتی در اذهان عمومی به اکثریت آراء صادره از دستگاه قضا اشکال وارد شود خواه ناخواه این ذهنیت و شبهه پیش می آید که آیا این احکام که در بعضی مواقع منجر به اعدام افراد می شود درست است یا ظلم؟!
و همین تردید به خطا و ظلم فراگیر در ذهنیت مردم باعث پیامدهای بسیاری خواهد شد که از جمله آن مشروع دانستن آشوب و به درازا کشیده شدن آن و فرسایشی شدن اغتشاشات است.
در زمانی که عده ای بنام حقوق دان و استاد دانشگاه و هیئت علمی، قضا را اینچنین به خدمت غرض نامشروع شان در آوردند تکلیفِ تبیین بر مطلعین بیشتر است.
طلاب و دانشجویان انقلابی که اطلاعات فقهی و حقوقی دارند اگر بتوانند منصفانه و علمی تناقض طرفداران حقوقی آشوب را برای مردم آشکار کنند و از طرف دیگر اهالی رسانه با نمایش خشونت ها و اعمال نامشروع آشوبگران این تلقی را در اذهان عمومی بوجود بیاورند که هر معترضی بیگناه نیست و باعث انزجار مردم از خشونت آشوب گران بشوند، آنزمان هم می توان با غرض نامشروع مدعیان علمی آشوب مقابله کرد و هم این تبیین مناسب باعث بی اعتباری مدافعان آشوب نزد افکار عمومی خواهد شد.
مصطفی تشیعی، طلبه حوزه علمیه، دانشجوی فقه و مبانی حقوق
